χορός της καρμανιόλας

     Το Σάββατο 10/12, είχε καλεστεί στο Πέραμα, στις 12.00, στην πλατεία Τσορμπατζόγλου, πορεία ενάντια στην αστυνομική βία, την κρατική καταστολή και το δόγμα «μηδενικής ανοχής». Η πορεία αφορούσε στην αστυνομική βία που ασκήθηκε σε σύντροφο από το Πέραμα από 4 άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ και στις κατηγορίες που του αποδόθηκαν κατόπιν για απείθεια, αντίσταση κατά της αρχής και οπλοφορία (για ένα πολυεργαλείο στο μπρελόκ), επειδή μαζί με μία συντρόφισσα πετούσαν τρικάκια (φεϊγ βολάν) την Κυριακή 4/12 έξω από το ΕΠΑΛ Περάματος. Τα τρικάκια αναφέρονταν στην αστυνομική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου τρία χρόνια πριν και στην κοινωνική-ταξική εξέγερση που ακολούθησε.

     Στη συγκέντρωση μαζευτήκαμε λίγο περισσότεροι από 100 άνθρωποι, με συμμετοχή κυρίως νεολαίων της περιοχής και αγωνιζόμενων ανθρώπων από το Πέραμα και τις γύρω περιοχές του Πειραιά. Μετά από παραμονή μίας ώρας στην πλατεία, με μικροφωνική, ανακοινώσεις, μοίρασμα κειμένων και ανάρτηση πανό, ξεκινήσαμε τη διαδήλωση. Πορευτήκαμε με παλμό και συνθήματα κατά της καταστολής και της λεηλασίας της ζωής μας, μοιράζοντας παράλληλα εκατοντάδες κείμενα και αφού κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για συνθήματα κοντά στο αστυνομικό τμήμα που φυλασσόταν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, επιστρέψαμε στην πλατεία Τσορμπατζόγλου όπου και ολοκληρώθηκε η διαδήλωση.

     Από την αρχή της συγκέντρωσης, πριν ξεκινήσει η πορεία, μία παρέα-ομάδα 10-15 ατόμων από το Πέραμα, καθόταν σε καφετέρια απέναντι από την πλατεία Τσορμπατζόγλου και κοιτούσαν προκλητικά προς τους συγκεντρωμένους. Κατά την επιστροφή μας στην πλατεία με την ολοκλήρωση της διαδήλωσης η συγκεκριμένη ομάδα είχε φτάσει να αριθμεί τουλάχιστον 40 άτομα, τα οποία όμως δεν φαίνονταν όλα από την πλατεία. Κάποιοι συνέχιζαν να είναι έξω από την καφετέρια, όμως οι περισσότεροι ήταν μέσα στο κατάστημα BALLOON ακριβώς δίπλα στην καφετέρια και στο οικόπεδο αριστερά του καταστήματος με τα μπαλόνια. Με την ολοκλήρωση της διαδήλωσης και την αποχώρηση όσων ανθρώπων είχαν έρθει από μακρινότερες περιοχές, μαζέψαμε τα πανό και τις σημαίες και κινηθήκαμε να αποχωρήσουμε και οι τελευταίοι. Πρώτο ένα αυτοκίνητο που αποχώρησε από την κάτω πλευρά της πλατείας προς τη Λεωφ. Δημοκρατίας και πέρασε δίπλα τους δέχτηκε την επίθεση και τις απειλές τους. Ταυτόχρονα, τα άτομα που βρίσκονταν έξω από την καφετέρια επιτέθηκαν με ξύλα, κράνη και γροθιές σε μεμονωμένους διαδηλωτές που ξεκινούσαν να φύγουν με τα μηχανάκια τους. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες παρόλο τον αιφνιδιασμό τους αντέδρασαν δυναμικά ανταποδίδοντας τα χτυπήματα, γεγονός που τους έδωσε τη δυνατότητα να διαφύγουν και να αποφύγουν το λιντσάρισμα. Κατά την επίθεσή τους έριξαν και ένα μικρό μπουκάλι νερού γεμάτο με βενζίνη με ένα δυναμιτάκι εξωτερικά, που όταν έσκασε πήρε φωτιά η βενζίνη. Το έριξαν κάτω από το αυτοκίνητο διαδηλωτών που προσέτρεξαν σε βοήθεια αυτών που δέχονταν επίθεση, όμως αυτό κύλησε και όταν έσκασε προκάλεσε ζημιές σε σταθμευμένο αυτοκίνητο περίοικου έξω από το πρώην σούπερ μάρκετ Ατλάντικ. Η επίθεση των φασιστοειδών κλιμακώθηκε με εφόρμηση και των υπολοίπων, που βρίσκονταν μέσα στο μπαλονάδικο και στην οικοδομή, οι οποίοι βαστούσαν σιδηρόβεργες και πετούσαν πέτρες. Μόλις κατόρθωσαν να απωθήσουν τους λιγοστούς που βρίσκονταν στην πλατεία κι εκείνους που ξεκινούσαν να φύγουν με τα οχήματά τους, πέταξαν άλλο ένα μπουκαλάκι με βενζίνη και δυναμιτάκι, αυτή τη φορά επί της λεωφόρου Ειρήνης, προκαλώντας ανάφλεξη και ζημιές σε ένα σταθμευμένο ταξί κατοίκου. Ως αποτέλεσμα της φασιστικής επίθεσης, τρεις διαδηλωτές τραυματίστηκαν στο κεφάλι και δύο ακόμα δέχτηκαν χτυπήματα με ξύλα στο σώμα τους.

     Η θρασυδειλία της συγκεκριμένης ομάδας φασιστοειδών, που απαρτιζόταν κυρίως από Περαματιώτες (τα ονόματα των οποίων γνωρίζουν οι πάντες στην περιοχή), είναι κραυγαλέα. Επιτέθηκαν σε μεμονωμένους ανθρώπους την ώρα της αποχώρησής τους. Η σύνθεση της φασιστοσυμμορίας περιλάμβανε άτομα συγκεκριμένου γηπεδικού συνδέσμου του Περάματος, άτομα που έχουν περάσει ή διατηρούν στενές επαφές με νεοναζιστικές οργανώσεις, άτομα που έχουν συμμετάσχει σε ρατσιστικές επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών στη Νίκαια και τον Ασπρόπυργο, άτομα που σχετίζονται με προστασίες της νύχτας και διακίνηση ουσιών και όλοι μαζί έχουν χτισμένο τον εγκέφαλό τους με τον στόκο του τοπικισμού.

   Η δράση τέτοιων ομάδων χουλιγκάνων-φασιστοειδών, όταν υπερβαίνει τα τραμπούκικα και τοπικιστικά χαρακτηριστικά της και αποκτά πολιτική κατεύθυνση με στοχοποίηση και επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αγωνιζόμενων ανθρώπων και διαδηλώσεων, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τις τοπικές κοινωνίες. Παρόμοια φαινόμενα δίνουν πρόσφορο έδαφος στους οργανωμένους φασίστες-νεοναζί για να διαχύσουν το φασιστικό-ρατσιστικό τους δηλητήριο, που είτε εμφανίζονται με τη μορφή επίσημου κόμματος είτε ως συμμορίες που αναλαμβάνουν να καθαρίσουν κάποια περιοχή από την εγκληματικότητα που δήθεν προκαλούν μετανάστες. Η συλλογική δραστηριοποίηση, η αρνητική στάση των περιοίκων και η απομόνωση τέτοιων στοιχείων αποτελεί τη μόνη απάντηση απέναντι στις φασιστικές εμφανίσεις και προκλήσεις στις γειτονιές.

    Άλλωστε ο φασισμός δεν αποτελεί ένα κοινωνικό παράδοξο ή το κακό ιστορικό παρελθόν που αφήσαμε πίσω μας, ούτε αφορά κάποιους λίγους περιθωριακούς. Πρόκειται για κοινωνικό φαινόμενο που στοχοποιεί και μάχεται την διαφορετικότητα και εμφανίζεται στην καθημερινότητα με πολλαπλές εκφάνσεις όπως είναι το χρώμα, η θρησκεία, η καταγωγή, το φύλο, η σεξουαλική προτίμηση, η πολιτική σκέψη και η κοινωνική τάξη. Στην ουσία του όμως παραμένει πάντα ίδιος. Αναπαράγεται και προωθείται από τους κυρίαρχους, που στο παρελθόν τον ισχυροποίησαν με τα τραγικά αποτελέσματα του Β’ παγκοσμίου πολέμου, στις τάξεις των καταπιεσμένων και απέναντι σε αυτούς, όταν και όποτε η κυριαρχία τους αμφισβητείται.

  Μέσα σε συνθήκες συνολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος (οικονομικής, πολιτικής, πολιτισμικής) και ολομέτωπης επίθεσης της κυριαρχίας κατά της κοινωνίας, παράλληλα με τη διεύρυνση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, των κοινωνικών αγώνων, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού, πολλαπλασιάζονται και τα κρούσματα κοινωνικού εκφασισμού, ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιες διεργασίες καλλιεργούνται και πριμοδοτούνται από την ίδια την πολιτική και οικονομική εξουσία. Για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνικής οργής και τη διασπορά της σύγχυσης σχετικά με τις αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων. Για την ανάπτυξη ενός πολέμου «όλων εναντίον όλων» στις γραμμές των «από κάτω», στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων, στον αντίποδα των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς μηχανισμούς κυριαρχίας.

  Η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που έχει επιβληθεί με τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα, τα πολυνομοσχέδια και τις δανειακές συμβάσεις, για την υποδούλωση και τη λεηλασία μας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, βαθαίνει και διευρύνεται με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο του τραπεζιτικού κεφαλαίου. Το καθεστώς όσο πιο πολύ μετατοπίζεται θεσμικά προς ολοένα πιο ολοκληρωτικές «λύσεις», θα επιζητά πέρα από την ενίσχυση των κατασταλτικών του μονάδων και των παρακρατικών-νεοναζιστικών συμμοριών και ευρύτερες φασίζουσες κοινωνικές συμμαχίες. Έναν «κοινωνικό» συμμαχικό στρατό κατάδοσης και καταστολής των αγωνιζόμενων ανθρώπων και των εγχειρημάτων τους.

    Ο κόσμος του αγώνα, όμως, δεν εκφοβίζεται και δεν τρομοκρατείται ούτε από την κρατική καταστολή ούτε από την φασιστική ή παρακρατική βία. Η απρόκλητη αυτή επίθεση όπως και κάθε αντίστοιχο περιστατικό δεν πρόκειται να μείνουν αναπάντητα. Ανοιχτά, δημόσια, συλλογικά, κοινωνικά. Εξάλλου, είναι υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας του Περάματος και των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή να πάρουν σαφή και ξεκάθαρη θέση για την επίθεση που δέχτηκε η διαδήλωση και να απομονώσουν τα συγκεκριμένα υποκείμενα.