Χορός της Καρμανιόλας

Ο Χορός της Καρμανιόλας ήταν λαϊκό έθιμο των αβράκωτων. Παραδοσιακός χορός ο οποίος αποτελούσε έναν τρόπο έκφρασης των υποτελών τάξεων. Επί Ροβεσπιέρου έγινε ο χορός που συνόδευε αποκεφαλισμούς αστών, δικαστών και αντεπαναστατών γενικότερα. Λαμβάνοντας κατά νου τη ρήση του Μπένγιαμιν ότι «τίποτε απ' ότι έχει συμβεί δεν πρέπει να χαθεί από την ιστορία» και προσθέτοντας ότι «μονάχα στη λυτρωμένη ανθρωπότητα ανήκει ολότελα το παρελθόν της», η επιλογή του ονόματος έγινε για να διατηρήσει στο παρόν τόσο το ιστορικό περιεχόμενο του χορού (κριτικά πάντα) όσο και την μελλοντική προβολή του. Να τον χορεύουμε στην απελευθερωμένη κοινωνία του αύριο.

Μπροσούρα

Μπροσούρα
Για να κατεβάσετε τη μπροσούρα σε μορφή PDF κάντε κλικ στην εικόνα

Εκδηλώσεις

Εκδηλώσεις
26/02/10: Oικονομική Κρίση & Συναίνεση
Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Ενάντια στη στοχοποίηση των τριών συντρόφων για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010




Είναι πάρα πολλές οι φορές, όπου η κρατική «αλήθεια» και η μηντικακή αφήγηση επιχειρούν να αποικιοποιήσουν τα μυαλά των ανθρώπων, δημιουργώντας ένα πέπλο σύγχυσης και ένα στρεβλό είδωλο κατανόησης της πραγματικότητας. Είναι εκείνες οι στιγμές, που τείνουν να γίνουν μονιμότητα και να μετατρέψουν ακόμα και ένα κακόγουστο αστείο σε ένα θλιβερό εφιάλτη.


«Βέβαια, αυτό είναι η ίδια παλιά ιστορία. Η αλήθεια είναι συνήθως η ίδια παλιά ιστορία»

Μ. Θάτσερ


         Στις 29 Απρίλη 2011 απαγάγονται από τα σπίτια τους οι αναρχικοί Ν.Λ., Γ.Π. και Θ.Σ. και μεταφέρονται στη Γ.Α.Δ.Α. ενώ ταυτόχρονα ρουφιάνοι των ΜΜΕ «ανακοινώνουν» συλλήψεις για τον εμπρησμό στη Μαρφίν και τον Ιανό, στη διάρκεια της μαχητικής απεργιακής διαδήλωσης της 5ης Μάη. Η επιχείρηση αυτή οργανώνεται με βάση ένα κατασκευασμένο από την ασφάλεια, δήθεν ανώνυμου αποστολέα γράμμα, το οποίο «πληροφορεί» την αστυνομία για τους 3 συντρόφους, τις διευθύνσεις τους και τον αριθμό των κινητών τους τηλεφώνων. Η προφανής και κραυγαλέα έλλειψη οποιουδήποτε στοιχείου εναντίον των συντρόφων αναγκάζει τους μπάτσους να τους αφήσουν ελεύθερους κάποιες ώρες αργότερα και να τους καλέσουν μετά από μια εβδομάδα για να δώσουν ανωμοτί καταθέσεις. Ύστερα από ένα χρόνο περιφοράς της δικογραφίας στην ασφάλεια και στα εισαγγελικά γραφεία, γνωστοποιείται η πρόθεση της ανακρίτριας να τους αποδώσει κακουργηματικές κατηγορίες για ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, παρά το ανυπόστατο και γελοίο υπόβαθρο αυτής της στοχοποίησης. Κατηγορίες τις οποίες οι τρείς σύντροφοι αρνούνται μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις τους, τονίζοντας ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις συγκεκριμένες ενέργειες.

         Στις 5 Μάη 2010 το ελληνικό κράτος επικυρώνει μέσω της υπογραφής του μνημονίου την ένταξή του στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Μια υπογραφή, που σηματοδότησε την καταστρεπτικότερη επίθεση απέναντι σε κάθε κοινωνική κατάκτηση των τελευταίων δεκαετιών. Μια υπογραφή, που ήρθε να επιβάλλει τον πλήρη εξανδραποδισμό μεγάλων τμημάτων του κοινωνικού σώματος και να μετατρέψει κάθε εργαζόμενο σε «σύγχρονο» είλωτα στο καπιταλιστικό οικοδόμημα. Οι συνέπειες εκείνης της υπογραφής «εγγράφονται» στις ζωές μας και γίνονται κάθε μέρα, που περνά και χειρότερες.

         Απέναντι σε αυτό το κρεματόριο, που στήθηκε εντός του κοινοβουλίου, εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωναν για ώρες, επιχειρώντας κατά κύματα να φθάσουν τη βουλή, συγκρουόμενοι με αποφασιστικότητα με τους μπάτσους. Η ορμητικότητα αυτή ανακόπηκε βίαια από το αδιανόητο γεγονός του θανάτου τριών εργαζομένων στην τράπεζα Μαρφιν από αναθυμιάσεις, που προκλήθηκαν από εμπρησμό.

         Στη σημερινή συγκυρία που διαμορφώνεται ένα πλαίσιο κοινωνικής λεηλασίας, είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι κάθε μηχανισμός εκμαίευσης της συναίνεσης έχει διαρραγεί. Το κράτος δεν μπορεί ούτε στοιχειωδώς να υποσχεθεί το ξεπέρασμα της υπάρχουσας κατάστασης και για να «εξασφαλίσει» την κοινωνική ειρήνη παγιώνει ένα «καθεστώς έκτακτης ανάγκης». Ένα δημοκρατικό «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» που στοιχειοθετείται από την παρούσα αλλά και τις επόμενες συγκυβερνήσεις, από τις δεκάδες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τα πολυνομοσχέδια, από τα σχέδια περιορισμού των διαδηλώσεων και κατάργησης του ασύλου, καθώς και από το εκθετικά αυξανόμενο επίπεδο της καταστολής μέσα από την διαρκή πρόσληψη εκατοντάδων μπάτσων και τις λυσσαλέες επιθέσεις σε κάθε απεργία και κοινωνικό αγώνα.


«Στις ψυχές των ανθρώπων τα σταφύλια της οργής γιομίζουν, γιομίζουν και βαραίνουν για τον τρύγο»
Τα σταφύλια της οργής, Τζον Στάινμπεκ


        Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, το έδαφος για τη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερων κοινωνικών κομματιών και την ανάπτυξη μιας κοινωνικής συγκρουσιακότητας απέναντι στην κυριαρχία γίνεται πρόσφορο. Το γυαλί της κοινωνικής και ταξικής ειρήνης, που επιχειρείται να επιβληθεί, θρυμματίζεται σε διάφορες στιγμές, όπως φάνηκε ξεκάθαρα στο απεργιακό διήμερο στις 28 και 29 Ιούνη και στις 12 φλεβάρη, όπου πολλές χιλιάδες διαδηλωτών παρέμειναν αποφασιστικά στο δρόμο και είτε επικρότησαν τις «αντιπαραθέσεις», είτε συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής ενώ ταυτόχρονα δεκάδες σύμβολα του καπιταλισμού πυρπολήθηκαν. Εκρήξεις οργής, οι οποίες προφανώς και δεν είναι αποκομμένες από την ανάπτυξη αυτοργανωμένων διαδικασιών και εγχειρημάτων σε κάθε σημείο του ελλαδικού χώρου. Μόνο τυχαίο δεν είναι λοιπόν το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι στις διαδηλώσεις επιλέγουν τη σύγκρουση χρησιμοποιώντας μέσα της κοινωνικής αντιβίας, η χρήση των οποίων οφείλει να είναι πάντα εμποτισμένη με συνείδηση και ευθύνη.

        Έτσι, το κράτος μέσω των συγκεκριμένων διώξεων αυτή τη στιγμή, επιχειρεί να επέμβει δυναμικά σε διάφορα επίπεδα, πέρα του προφανούς της στοχοποίησης των τριών συντρόφων. Η στοχοθεσία των διώξεων κινείται επιπλέον πέρα και από την απονοηματοδότηση και εγκληματοποίηση του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος και την ταυτόχρονη προσπάθεια εκχέρσωσης των κοινωνικών του ριζωμάτων μιας και μέσα σε αυτά κυοφορούνται ακατάπαυστα οι σπόροι της αμφισβήτησης του υπάρχοντος status quo και προάγεται η σύγκρουση εναντίον του. Η σοβαρότερη επιδίωξη των κρατικών διευθυντηρίων, συνεπικουρούμενα από το μηντιακό οχετό και διάφορους διανοούμενους ή "ευαίσθητους" αριστερούς είναι να μετατρέψουν την 5η Μάη σε μια επέτειο καταδίκης των ανατρεπτικών περιεχομένων και της κοινωνικής αντιβίας.

        Η κυριαρχία προσπαθεί να επιβάλλει μια πολύ συγκεκριμένη και αποκλειστική αφήγηση των γεγονότων, στα νοήματα της οποίας κάθε απόπειρα αμφισβήτησης του υπάρχοντος θα πρέπει να εκλείψει από τις προθέσεις των αγωνιζόμενων. Κάθε λογική αμφισβήτησης θα πρέπει να περιχαρακώνεται αυστηρά στα στενά πλαίσια, που ορίζονται από την δημοκρατική νομιμότητα, ενώ παράλληλα ο μόνος τρόπος έκφρασης της οργής και της διαμαρτυρίας οφείλει να περνάει μέσα από τις κάλπες και τις εκλογές. Κάθε μαχητική πρακτική, κάθε αδιαμεσολάβητος και ακηδεμόνευτος αγώνας και κάθε ανατρεπτική χειρονομία επιβάλλεται να εξοβελιστούν από την κοινωνική συνείδηση, έτσι ώστε η συγκρουσιακότητα και η επιθυμία της ρήξης να "αποσπαστούν" βίαια από τα μυαλά των ανθρώπων την ίδια ώρα που η υποταγή στο κράτους και τους θεσμούς του θα είναι αυτό που θα συνέχει την κοινωνία ως ένα ενιαίο και αδιαίρετο από κοινωνικούς και ταξικούς ανταγωνισμούς σώμα. Γι' αυτούς τους λόγους προκύπτει σήμερα η γελοία "ανακάλυψη" ενόχων στα πρόσωπα των τριών συντρόφων, έτσι ώστε να αποκτήσει "έμψυχη" αντανάκλαση η πραξικοπιματική επιβολή της κρατικής "αλήθειας".

        Μέσα από αυτό το πρίσμα αντιλαμβανόμαστε οτι οι τρεις σύντροφοι, που στοχοποιούνται από τους κρατικούς μηχανισμούς δεν είναι μόνοι τους, αλλά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αντιστάσεων. Και γι' αυτό δεν θα επιτρέψουμε -και θα απαντήσουμε- την προσπάθεια ηθικής και φυσικής τους εξόντωσης.


Να τσακίσουμε κάθε κρατική μεθόδευση.

Αλληλεγγύη-καμία δίωξη στους 3 συντρόφους μας

                                 Χορός της Καρμανιόλας

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Kείμενο του συντρόφου Γ.Π.


Σκευωρία ?! Μία λέξη δεν αρκεί…

Η Ασφάλεια κατασκευάζει ένα γράμμα που στη συνέχεια ταχυδρομεί στον εαυτό της· σ’ αυτό ο “ανώνυμος πληροφοριοδότης” όχι μόνο κατονομάζει έμενα και άλλους δύο συντρόφους, αλλά δίνει επιπλέον τους αριθμούς των κινητών μας και τις διευθύνσεις μας! Με βάση αυτό το γράμμα ασκούνται διώξεις, και προσαγόμαστε στις 29 Απριλίου 2011 .

Όμως το θέατρο είναι πολύ άσχημα στημένο. Παρά τις εισβολές στα σπίτια μας, και την διαπόμπευση, οι ίδιες οι φωτογραφίες και οι αντιφάσεις της δικογραφίας, λειτουργούν εξευτελιστικά για τους διωκτικούς μηχανισμούς. Στην απελπισία τους από την ένδεια των κατασκευασμένων στοιχείων, οι ανακριτικές αρχές παγώνουν για ένα χρόνο την υπόθεση, ενώ τα ΜΜΕ ανακοινώνουν εμφατικά ότι η έρευνα επικεντρώνεται σε διαφορετικά πρόσωπα, εκει που για 48 ώρες θριαμβολογούσαν στην πλάτη μας.

Ένα χρόνο μετά, καθώς “όλως τυχαίως” συμπληρώνονται 2χρόνια από τα γεγονότα της 5ης Μαη, η υπόθεση αναθερμαίνεται, επαναφέροντας την στοχοποίηση στα πρόσωπα.
Το παραπάνω δεν μπορεί να ερμηνευτεί ανεξάρτητα από την ευρύτερη συγκυρία.
Τα τελευταία 3 χρόνια βίαιης υποβάθμισης του βιωτικού επιπέδου, συμπαρέσυραν μαζί τους μεγάλο μέρος από τις κοινωνικές αυταπάτες που νοηματοδότησαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
Απέναντι στο θρυματισμένο κοινωνικό συμβόλαιο, η κρατική μηχανή οχυρώνεται τόσο με υλικούς όσο και με ιδεολογικούς όρους.
Απέναντι λοιπόν στους χιλιάδες μουδιασμένους “υπήκοους” που πλέον ψιλαφούν την συλλογική αντίσταση, που σε μέρες όπως η 12η Φλεβάρη αψηφούν τις κρατικές απαγορεύσεις, δεν αρκούν ούτε οι χιλιάδες των μπάτσων, ούτε οι κατασταλτικοί εξοπλισμοί εκατομυρίων.

Κάπως έτσι η 5η Μαη τείνει να μετατραπεί σε μια ζωφερή επέτειο του καθεστώτος. Το κράτος αγκαζέ με media και διανοούμενους, επιδίωκει να επανακαταλάβει το μονοπώλιο της βίας, χρεωνοντας την κοινωνική αντιβία με το βάρος 3 νεκρών.
Το μήνυμα είναι σαφές. Κάθε διαδηλωτής σε δυναμική πορεία, είναι ένας εν δυνάμει δολοφόνος, απλά και μόνο γιατί υπήρξε στον δρόμο.

Και η στοχοποίηση των τριών μας, το προχωράει ένα βήμα παρακάτω. Στοχοποιεί παράλληλα το αναρχικό κίνημα, ακριβώς για την διαχρονική του επιλογή να στέκεται στο πλάι των κοινωνικόταξικών αγώνων, χωρίς να δίνει πιστοποιητικά αστικής νομιμόφροσύνης, προτάσσοντας την ολική ρήξη με το καθεστώς και δρώντας παράλληλα προς αυτή την κατεύθυνση. Το στοχοποιεί γιατί ιδιαίτερα στο σήμερα, η απαξίωση της πολιτικής, και των λογικών ανάθεσης και διαμεσολάβησης, βάζει τα αναρχικά προτάγματα στα χείλη και τις δράσεις χιλιάδων, βάζει τους αναρχικούς συμμέτοχους σε ένα ευρύ φάσμα αγώνων, που ξεπερνά τα παραδοσιακά στεγανά.

Και είναι η θέση μας μες τους αγώνες, που ωθεί το κράτος να επιτεθεί στοχοποιώντας μας.
Οι παρακολουθήσεις κάτω από τα σπίτια μας, οι προληπτικές προσαγωγές, τα τηλέφωνα που βουίζουν, τα μιντιακά μυθεύματα εις βάρος μας, δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτά που με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση βιώνουν εκατοντάδες σύντροφοι.

Είναι όμως πάνω από όλα εικόνες απο το μέλλον χιλιάδων άλλων αγωνιζόμενων, που καθώς ο κύκλος της καταστολής διευρύνεται, θα βρεθούν στο στόχαστρο ανεξαρτήτως μιας συνεκτικής ή μη πολιτικής ταυτότητας.

Απέναντι στο μέλλον που μας επιφυλλάσεται, αν κάτι μπορεί να δώσει μια όποια απάντηση, δεν είναι μια “ισχυρη” και “εύστοχη” θέση που αρνείται να μπεί στο παιχνίδι της διαλεκτικής, κλεισμένη στην βεβαιότητα της, αλλά η ίδια η αποδοχή της πολυμορφίας των αντιστάσεων, των πολλών πιθανών θέσεων και απαντήσεων που διασταυρώνονται. Οφείλουμε πάνω από όλα στους ευατούς μας, να διαρρηξουμε τους διαχωρισμούς που κατακερματίζουν τους αγωνιζόμενους και να αντεπιτεθούμε !

Ούτε βήμα πίσω απέναντι στην κρατική σκευωρία !

Γ.Π.

Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Κείμενο του συντρόφου Θ.Σ.


Στις 29/04/2011και ενώ έβγαινα από το σπίτι μου το πρωί, ένας άντρας με πλησίασε τρέχοντας και ύστερα άλλος ένας που φορούσε την κουκούλα από την μπλούζα του μαζί με μια γυναίκα με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά της και βάζοντάς με στο πεζοδρόμιο του δρόμου όρθιο με την πλάτη προς το πρόσωπό τους, προσπάθησαν να με καθησυχάσουν λέγοντας μου ότι δε θα μου κάνουν τίποτα, ότι είναι από την ασφάλεια (δείχνοντας μόνο ένας την αστυνομική του ταυτότητα) και να τους ακολουθήσω με το αυτοκίνητο που ήρθε μετά από 5 λεπτά, στον 6ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. για κάποια υπόθεση που θα κρατήσει λίγο χρόνο. Πήραν το κινητό μου τηλέφωνο από νωρίς και ενεργοποιημένο, προσωπικά μου έγγραφα, και την τσάντα πλάτης που είχα μαζί μου.

Στον 6ο όροφο της ασφάλειας που με πήγαν, με έβαλαν να καθίσω απομονωμένος με χειροπέδες πισθάγκωνα σε απόσταση 5 μέτρων από τον τοίχο. Άνοιξαν την τσάντα μου ψάχνοντας λεπτομερώς μπροστά μου και μου έκαναν σωματικό έλεγχο. Παρέμεινα εκεί για αρκετές ώρες και μου γνωστοποιήθηκε από κάποιον Υποδιευθυντή του 2ου τμήματος Κρατικής Ασφάλειας, (λογικά το τμήμα αυτό ήταν υπεύθυνο για την παραμονή μου εκεί) ότι έχω προσαχθεί “για κάποια επεισόδια” και ότι πρέπει να περιμένω.

Αφού πέρασαν περίπου 4 ώρες μου είπαν πως πρέπει να γίνει έρευνα στο σπίτι μου, με παρουσία δικιά μου και ενός εισαγγελέα, η οποία και έγινε ενώ παρέμενα στο διάστημα αυτό με χειροπέδες πισθάγκωνα. Από την έρευνα κυρίως στο δωμάτιό μου αλλά και του συγκάτοικού μου κατάσχεσαν μια κεντρική μονάδα υπολογιστή, μία βιντεοκάμερα, ένα καπέλο τζόκεϊ και κάποια ρούχα δικά μου, δίνοντας αρκετή σημασία σε βιβλία και έντυπα πολίτικου περιεχομένου, και προσωπικές σημειώσεις.

Στη συνέχεια αφού με γύρισαν πίσω στην Ασφάλεια και στον ίδιο όροφο μου είπαν να τους ακολουθήσω άγνωστο για που ακριβώς, καταλήγοντας τελικά στον 11ο όροφο (Αντιτρομοκρατική), χωρίς να μου εξηγήσουν το λόγο. Από μόνος μου κατάφερα να ακούσω από τα λεγόμενά τους για κάποια “αναγνώριση”. Εκεί με πήγαν σε κάποιο ειδικά διαμορφωμένο χώρο – δωμάτιο που ήταν χώρος αναγνώρισης από “μάρτυρες”.

Μου είπαν να σταθώ εκεί όρθιος με κάποιον της Ασφάλειας δίπλα μου πρώτα, και ύστερα να σταθώ μόνος μου, γυρίζοντας το πρόσωπό μου προφίλ δεξιά – αριστερά. Μπήκε κάποιος ανώτερος της Ασφάλειας, μου έδωσε το καπέλο που είχαν κατασχέσει από το σπίτι μου και μου είπαν να το φορέσω και μάλιστα με διάφορους τρόπους! Όλο αυτό το διάστημα άκουγα ομιλίες από τον εξωτερικό χώρο του δωματίου και κάποιους να έχουν φτάσει στον όροφο που πιθανώς να ήταν “μάρτυρες” που είχαν έρθει να αναγνωρίσουν το πρόσωπό μου.

Αφού τελείωσε η διαδικασία αυτή, με κατέβασαν στον προηγούμενο όροφο λέγοντάς μου ξανά να καθίσω στην ίδια θέση όπου παρέμεινα τις περισσότερες ώρες, με τον ίδιο τρόπο, αυτή τη φορά χωρίς χειροπέδες και το βλέμμα πάντα προς τον τοίχο. Στις συνεχείς ερωτήσεις μου προς τους προϊσταμένους σχετικά με την επικοινωνία με κάποιον συγγενή μου ή με δικηγόρο, οι απαντήσεις ήταν αρνητικές ή μου έλεγαν πως αργότερα θα μπορέσω να επικοινωνήσω.

Ύστερα από 10 ώρες παραμονής στο συγκεκριμένο χώρο, μου ανακοίνωσαν πως σε 10 λεπτά μπορώ να φύγω, αφού μου έδωσαν μία κλήση για διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης στις 05/05/2011 που όλως τυχαίως συνέπιπτε με την ημερομηνία της μεγάλης αντιμνημονιακής πορείας και των τραγικών συμβάντων στην τράπεζα Marfin όπου τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πριν από ένα χρόνο. Η κλήση είναι από τον εισαγγελέα Πλημ/κων Αθηνών και αφορά την παράβαση 7 άρθρων του ποινικού κώδικα, εξ' αυτών και κακουργήματα.

Την ίδια μέρα είχαν γίνει άλλες 4 προσαγωγές συντρόφων στην Ασφάλεια και έρευνες στα σπίτια τους. Τέσσερις από τους προσαχθέντες λάβαμε κλήση για προκαταρκτική εξέταση σχετικά με τα γεγονότα της 5ης Μαΐου 2010 στην απεργιακή πορεία. Δεν είναι τυχαίο που μας καλούν όλους τους προσαχθέντες στις 5 και 6 Μαΐου στην Ασφάλεια. Φαντάζομαι ότι θέλουν να φτιάξουν κλίμα τρόμο-υστερίας από Μ.Μ.Ε. και Γ.Α.Δ.Α. για άλλη μία φορά. Άλλη μια φορά κατατρεγμός και συκοφάντηση ανθρώπων που κινούνται πολιτικά στον Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό χώρο, όπως έκαναν την ίδια μέρα των προσαγωγών τα Μ.Μ.Ε. που μιλούσαν για συλλήψεις και ενόχους του εμπρησμού της Τράπεζας Marfin.

Φυσικά δε θα μπορούσα να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο. Η αξιοπρέπειά μου σαν άνθρωπος, αλλά και σαν πολιτικό ον δεν μου επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Πιστεύω στην ανατροπή του συστήματος, αλλά όχι στην χρήση βίας σαν αυτοσκοπό. Πιστεύω σε μια Ταξική Πάλη δούλων προς αφεντικά, σε μια άλλη κοινωνία, Ελεύθερη, Αταξική, Αντιεξουσιαστική και Αυτοοργανωμένη που έχει αποκοπεί από κάθε έννοια σκλαβιάς, εκμετάλλευσης, καταπίεσης. Για αυτό και η κλήτευσή μου από τους “κυρίους” Ανακριτικούς υπαλλήλους της Ασφάλειας σχετικά με τα γεγονότα στην περσινή απεργία του Μαΐου, έχει σκοπό την στοχοποίηση συγκεκριμένου χώρου και ατόμων και ο λόγος της είναι πολιτικός. Τους ενοχλεί και θέλουν να καταστείλουν πολιτικές κινήσεις και αντιστεκόμενες φωνές που αγωνίζονται για μια Ελεύθερη Κοινωνία.

ΔΕ ΘΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΘΟΥΜΕ,
ΔΕ ΘΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Μ.Μ.Ε. Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

Ο προσαχθείς Θ.Σ.

Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Κείμενο του συντρόφου Ν.Λ.


Τις μέρες αυτές -διόλου τυχαία ενόψει της συμπλήρωσης 2 χρόνων από τον τραγικό θάνατο των 3 εργαζομένων στη Μαρφίν- ανακινείται πάλι από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές η αστήρικτη και άδικη δίωξή μου-καθώς και άλλων δυο αναρχικών συντρόφων- σχετικά με τα γεγονότα της πορείας της 5ης Μάη.


Την Παρασκευή 29/4/11, μετά από οργανωμένη επιχείρηση της ασφάλειας, οδηγήθηκα στη ΓΑΔΑ, χωρίς να μου γνωστοποιήσουν το λόγο της προσαγωγής μου. Μετά από δυο ώρες πραγματοποιήθηκε έρευνα στο σπίτι μου παρουσία εισαγγελέα, ενώ η περιοχή είχε κατακλυστεί από δεκάδες αστυνομικούς και δημοσιογράφους. Το συναίσθημα της οργής διαδέχτηκε αυτό της έκπληξης μόλις πληροφορήθηκα ότι η προσαγωγή μου αφορούσε τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010. Η κορύφωση της πολύχρονης στοχοποίησής μου από την αστυνομία και τα «παπαγαλάκια» της είχε μόλις φτάσει. Από την επόμενη κιόλας μέρα δημοσιεύματα στο Βήμα και Τα Νέα, από τους ασφαλιτοδημοσιογράφους Λαμπρόπουλο και Νεσφυγέ – Βραδέλη αντίστοιχα, με φωτογράφιζαν ως τον αρχηγό της ομάδας που επιτέθηκε στο βιβλιοπωλείο Ιανός.


Οι αστυνομικοπολιτικοί εγκέφαλοι που μετά από έρευνες 2 ετών επιλέγουν συνειδητά να με εμπλέξουν σε αυτή την υπόθεση -επιδιώκοντας τη σπίλωση και την διαπόμπευσή μου- γνωρίζουν πολύ καλά έχοντας εξετάσει 90 κάμερες και 70 αυτόπτες μάρτυρες ότι δεν πήρα μέρος σε καμία επίθεση στον Ιανό. Η συνεπής και δυναμική παρουσία μου όλα αυτά τα χρόνια στους κοινωνικούς αγώνες φαίνεται ότι ενοχλεί, γι’ αυτό και χρόνια τώρα είμαι στο στόχαστρο της ασφάλειας. Άλλωστε από τις 5.5.2005, με κείμενο μου στην Ελευθεροτυπία, είχα καταγγείλει τη στενή μου παρακολούθηση από την ασφάλεια και την απόπειρά τους να με ρίξουν εν κινήσει από τη μηχανή. Έκτοτε έχω βρεθεί στο ίδιο έργο θεατής, άλλοτε με το να βρίσκομαι υπό διαρκή παρακολούθηση, άλλοτε με το να «φωτογραφίζομαι» από τους πληρωμένους κονδυλοφόρους της ασφάλειας για ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι και άλλοτε με προσαγωγές-απαγωγές, όπως στις 25.10.2010 πριν την έναρξη της μεγάλης αντικατασταλτικής διαδήλωσης, στις 28.10.2011 πριν την παρέλαση στην περιοχή του Χολαργού και στις 12.2.2012 πριν την μεγαλιώδη διαδήλωση ενάντια στο Μνημόνιο 2, οπότε αφού δεν κατάφεραν να απαγάγουν εμένα, απήγαγαν τη σύντροφο μου Α.Κ., την οποία και κράτησαν στη ΓΑΔΑ ως τις 22.30 το βράδυ.

Φυσικά και πήρα μέρος στη διαδήλωση της 5ης Μάη. Φυσικά και ένωσα τη φωνή μου και τις δυνάμεις μου με τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που πορεύτηκαν με οργή προς τη βουλή. Φυσικά και από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζω να συμμετέχω σε όλους τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες. Από τις διαδηλώσεις ενάντια στα συνεχόμενα αντικοινωνικά μέτρα και τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης σε φυλακισμένους αγωνιστές, μέχρι τους αγώνες στις γειτονιές ως μέλος της Λαϊκής Συνέλευσης Χολαργού Παπάγου.

Το ερώτημα που γεννιέται είναι γιατί γίνονται όλα αυτά στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και που αποσκοπούν. Όλα αυτά λοιπόν διαδραματίζονται σε μια περίοδο που το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του επιχειρούν μια επίθεση άνευ προηγουμένου στους καταπιεσμένους. Εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες καταργήθηκαν. Οι άνεργοι ξεπερνούν πλέον το 1.000.000. Η αφαίμαξη με κάθε τρόπο των εργαζομένων και η τρομοκράτησή τους για να ενδώσουν στους εκβιασμούς των αφεντικών είναι πλέον η ωμή πραγματικότητα. Η αντίσταση όμως αναπτύσσεται, δυναμώνει και ενώνει μέρα με τη μέρα τους εκμεταλλευόμενους. Αυτό είναι που προσπαθεί να ανακόψει το κράτος, χρησιμοποιώντας όλο το φάσμα των κατασταλτικών μεθόδων. Ξύλο, δακρυγόνα, επιχειρήσεις σκούπα, παρακολουθήσεις, δημοσίευση φωτογραφιών διαδηλωτών και συλλήψεις στο σωρό.

Δεν έχω καμία σχέση με ό,τι πάει να μου προσάψει η κρατική ασφάλεια. Δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να έχω οποιαδήποτε σχέση με ενέργειες που θα μπορούσαν να σπιλώσουν και να πάνε πίσω τον πολιτικό μου χώρο και γενικότερα το κίνημα, πόσο μάλλον ενέργειες που στρέφονται ενάντια σε εργαζόμενους. Οι κρατικές μεθοδεύσεις δεν θα ανακόψουν τις κοινωνικές αντιστάσεις ενάντια στη σύγχρονη χούντα, δεν θα τρομοκρατήσουν τον αγωνιζόμενο λαό. Απαιτώ να σταματήσει η δίωξή μου, καθώς και των άλλων δύο αναρχικών συντρόφων που διώκονται για την ίδια υπόθεση.

Ν.Λ.27-3-2012

Συγκεντρώσεις

...