χορός της καρμανιόλας: Ιανουαρίου 2013

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Αφίσα καλέσματος στα δικαστήρια για την εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά

1:30 π.μ. |

Στις 09/01 πραγματοποιείται ανακατάληψη της villa Amalias, η οποία εκκενώνεται και συλλαμβάνονται 92 σύντροφοι-ισσες. Μετά από λίγη ώρα πραγματοποιείται κατάληψη στα κεντρικά γραφεία της ΔΗ.ΜΑΡ., στην οποία επεμβαίνουν επίσης αστυνομικές δυνάμεις και προσαγάγουν τους καταληψίες. Αμέσως μετά γίνεται αιφνιδιαστική και δυναμική συγκέντρωση έξω από το υπουργείο οικονομικών, όπου θα παραβρισκόταν το κάθαρμα Σαμαράς. Το κράτος στην προσπάθειά του να ανακόψει και να ανασχέσει μια εξελισσόμενη κοινωνική δυναμική με απρόβλεπτες διαστάσεις αποφασίζει να υλοποιήσει ως απάντηση, την προσχεδιασμένη εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά. Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης συλλαμβάνονται 7 σύντροφοι και συντρόφισσες, που βρίσκονταν στην κατάληψη, τους αποδίδονται πλημμεληματικές κατηγορίες και ορίζεται η δίκη τους στις 24 Ιανουαρίου.

Η ΔΙΚΗ ΑΥΤΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Για το κράτος, που έχει σχηματοποιήσει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, όπου κάθε φωνή και πρακτική αντίστασης κάθε κοινωνικού κομματιού θα πατάσσεται ανελέητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η στοχοποίηση των καταλήψεων και των αυτοργανωμένων εγχειρημάτων του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος.
Για τα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά, που έχουν εκπονήσει ένα σχέδιο κοινωνικής και ταξικής λεηλασίας με πρόσχημα την καπιταλιστική ανάπτυξη και αξιοποίηση των δημόσιων χώρων.
Για το δήμο Αθηναίων, που στέκεται πιστός συνοδοιπόρος των κατασταλτικών σχεδίων του κράτους. Ο δήμαρχος Καμίνης είναι αυτός, που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει τις νομικές δυσκολίες, αναλαμβάνοντας την “αξιοποίηση” των καταλήψεων της Σκαραμαγκά και της villa amalias. Μια κίνηση, που έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της αποστείρωσης του κέντρου της πόλης, το οποίο περιλαμβάνει το ξήλωμα των πάγκων σε πλατείες για να μην κοιμούνται άστεγοι, το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών-μικροπωλητών και τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών.
Για τους ρουφιάνους των ΜΜΕ, που σε παράλληλο βηματισμό με τους μπάτσους, λασπολογούν απέναντι σε αγωνιζόμενους ανθρώπους και συκοφαντούν κάθε κοινωνικό και ταξικό αγώνα ώστε να καταστήσουν πιο εύκολη την καταστολή τους.
Για τον διαπλεκόμενο πρόεδρο του Ν.Α.Τ. (ναυτικό απομαχικό ταμείο) Χρήστο Φωτίου, ο οποίος σε αγαστή συνεργασία με τον υπουργό των μπάτσων Δένδια, άναψε το πράσινο φως στην εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά, με το αστείο πρόσχημα της απώλειας εσόδων, την ίδια στιγμή, που το συγκεκριμένο ταμείο λεηλατείται επαναλμαβανόμενα από το μνημόνιο, το PSI και τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους 7 διωκόμενους συντρόφος και συντρόφισσες και στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά.

Πέμπτη 24/01, 9 πμ δικαστήρια Ευελπίδων.

Κατάληψη Πατησίων 61&Σκαραμαγκά

Ετικέτες αλληλεγγύη, εκκένωση, επίθεση, καταλήψεις, καταστολή, σκαραμαγκά

ποτέ δεν θα καταστείλουν αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν

1:27 π.μ. |

Επεξεργασία ανάρτησης

Το κράτος και τα αφεντικά, μέσα στην ενδοσυστημική κρίση του καπιταλισμού, μετά τα εκατοντάδες μέτρα που εξαπέλυσαν ενάντια στους εργαζόμενους, μετά την προώθηση των φασιστικών συμμοριών, μετά τα πογκρόμ σε μετανάστες και εξαθλιωμένους, χτυπάνε τις κινηματικες υποδομές, τα αναχώματα στις “αναπτυξιακές” και ρατσιστικές του επιδρομές και κάθε εστία αγώνα που στέκεται εμπόδιο στην εξαθλίωση.

Στοχεύουν, δηλαδή, στο σύνολο των κοινωνικών αντιστάσεων.

ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ

ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΟΥΝ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ

ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ

Οι εισβολές στις καταλήψεις και οι προσπάθειες καταστολής των κινηματικών υποδομών αποτελούν ένα κομμάτι της γενικευμένης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η συστημική διαχείριση. Όμως αυτό που δεν μπορούν καν να διανοηθούν τα think tank της κρατικής πολιτικής, όπως και όσοι παίζουν πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες μας, είναι ότι οι καταλήψεις και οι υποδομές δεν περιορίζονται ούτε στους τοίχους, ούτε στις συχνότητες.

Είναι οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται, είναι η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και η αντίσταση, που θα τους τσακίσουν.

Χορός της Καρμανιόλας

Ετικέτες αλληλεγγύη, Αφίσα, εκκένωση, επίθεση, καταλήψεις, καταστολή, σκαραμαγκά, villa αμαλίας

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Τα "γενναία ψέματα" των αρχόντων για την κατάληψη Σκαραμαγκά

5:14 μ.μ. |

Επεξεργασία ανάρτησης

“Η Ελληνική Αστυνομία απέδωσε σήμερα στην ελληνική κοινωνία τη βίλα της αείμνηστης Μαρίας Κάλλας... Συνιστούσε μία διαρκή προσβολή στη μνήμη της Μαρίας Κάλλας, όπως και μία διαρκή πρόκληση εις βάρος του ελληνικού πολιτιστικού προτύπου”
Δένδιας, υπ. Δημόσιας Τάξης

Το «γενναίον ψεύδος» κατά Πλάτωνα αφορούσε την διαδικασία κατά την οποία οι πολίτες πρέπει να πεισθούν ότι οι κοινωνικές στρωματώσεις, οι κοινωνικές τάξεις δηλαδή, υπάρχουν ως θέσφατη συνθήκη, ως θεόσταλτη εντολή η οποία δεν μπορεί να αλλάξει. Πρέπει να πεισθούν ότι όλοι οι άνθρωποι, είτε οι άρχοντες, είτε οι επίκουροι, είτε οι δημιουργοί έχουν κοινά συμφέροντα. Σκοπός δεν είναι άλλος από τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, της κοινωνικής ειρήνης θα λέγαμε σήμερα. Οι “δημιουργοί” δεν έχουν δικαίωμα να αμφισβητήσουν το προπατορικό της ιεραρχικής κοινωνικής δομής, το θέσφατο της ανωτερότητας των αρχόντων. Κάτι τέτοιο είχε στο μυαλό του ο κρατικός υπάλληλος Δένδιας όταν σε μία και μόνο πρόταση ψεύδεται “γενναία” και κατ' εξακολούθηση. Εξηγούμαστε:

         Από το Μάρτιο του 2009 η κατάληψη του κτιρίου Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά γωνία αποτελεί τόπο συνάντησης όλων εκείνων των βλεμμάτων που τον Δεκέμβρη του 2008 διασταυρώθηκαν στους δρόμους, χτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης, αντίστασης, διαλόγου, ισότητας μέσα από τις συνελεύσεις, τις δράσεις και τις δραστηριότητες της. «Αποφασίσαμε την επανοικειοποίηση του εγκαταλειμμένου κτιρίου (...) με σκοπό να εδαφικοποιήσουμε στο χώρο αυτό κάποιες από τις διαθέσεις και τις επιθυμίες μας, προκειμένου να το μετατρέψουμε σε ένα ορμητήριο της ζωής που θέλουμε», έγραφαν τότε στην ανακοίνωσή τους οι εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες -ανάμεσά τους κι εμείς- που προχώρησαν στην κατάληψη.

         Το συγκεκριμένο κτίριο έστεκε αναξιοποίητο και παρατημένο από το 1999, λόγω προβλημάτων στατικότητας που παρουσιάστηκαν μετά τον τότε σεισμό. Εντός του, τα ψόφια ποντίκια και περιστέρια, τα μπάζα και τα σαπισμένα ντουβάρια συνιστούσαν την “κοινωνική χρησιμότητα” του κτιρίου πριν την κατάληψή του. Όμως η δημιουργικότητα των συντρόφων/-ισσών και φυσικά η θέληση να γειώσουμε σε συγκεκριμένο τόπο τη θεωρία και την πρακτική της αυτο-οργάνωσης, μετέτρεψε αυτό το όμορφο κατά τα άλλα νεοκλασικό κτίριο από νεκρή φύση σε ζωντανό και βιώσιμο οργανισμό, που του έδιναν ζωή όσοι και όσες συμμετείχαν στις διεργασίες της κατάληψης: Συνεργείο επισκευής ποδηλάτων, αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο / vegan καφενείο, ομάδα προβολών, συλλογική κουζίνα, αίθουσα Η/Υ, βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, πίστα αναρρίχησης κλπ. Μια ματιά στον ιστότοποhttp://pat61.squat.gr/ είναι αρκετή για να κατανοήσει κανείς το εύρος των δραστηριοτήτων, που λάμβαναν χώρα έξω από τις εμπορευματικές σχέσεις.

         Μα πάνω απ' όλα στην κατάληψη ζυμωνόντουσαν σχέσεις “ενάντια σε κάθε μορφή ιεραρχίας και εξουσίας, ενάντια σε κάθε πολιτική και εμπορευματική διαμεσολάβηση, ενάντια σε κάθε θεαματικό ρόλο και έμφυλο διαχωρισμό”. Σχέσεις που αμφισβητούν έμπρακτα την “θεϊκή νομιμοποίηση” της κυριαρχίας του κράτους και τους κεφαλαίου, των αρχόντων.

Εν συνεχεία, το κτίριο Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά επ' ουδενί δεν αποτελεί τη “βίλα της αείμνηστης Μαρίας Κάλλας”, παρά ήταν μια πολυκατοικία ένα διαμέρισμα της οποίας ενοικίαζε για 8 χρόνια η Κάλλας, Το γιατί όλες οι καταλήψεις βαφτίζονται ξαφνικά Βίλες το αφήνουμε ασχολίαστο. Όπως και το τι αποτελεί ελληνικό πολιτιστικό πρότυπο, σε μια περίοδο αυτοκτονιών, στρατοπέδων συγκέντρωσης και ξεβρασμένων πτωμάτων μεταναστών στις παραλίες του τουριστικού μας παραδείσου.

Ο Δένδιας όταν θριαμβολογεί για “απόδοση του κτιρίου στην ελληνική κοινωνία”, αποκρύπτει, λοιπόν, ότι στην πραγματικότητα το κτίριο αποδόθηκε στους άρχοντες, που καθόλου δεν αποτελούν την κοινωνία, όπως πεισματικά θέλει να μας πείσει με τα «γενναία του ψέμματα». Καμιά αμφισβήτηση της εξουσίας δεν θα λαμβάνει πια χώρα εντός του, αυτό αποκρύπτει ο «γενναίος ψεύτης» Δένδιας.

Ας είμαστε, ειλικρινείς λοιπόν! Ο λόγος που το κράτος επιτέθηκε στην κατάληψη Σκαραμαγκά – όπως και στις άλλες καταλήψεις – είναι διότι αυτοί οι αιρετικοί καταληψίες τολμούν, σε καιρούς κρίσης που η υποταγή είναι μονόδρομος, να αμφισβητούν την Αλήθεια των κυρίαρχων. Μια αλήθεια που θέλει άρχοντες και δημιουργούς να “τα έχουν φάει μαζί”, να είναι συνυπεύθυνοι για τη φτώχεια. Που θέλει όλη την κοινωνία ως Ένα κομμάτι, να σκύψει ευλαβικά το κεφάλι στην αέναη κυριαρχία των αρχόντων. Γιατί, η περίφημη Κοινωνική Συνοχή όταν δεν επιτυγχάνεται με την συναίνεση, επιτυγχάνεται με τη ράβδο και το ψέμα. Στο κράτος έκτακτης ανάγκης όπου η Κοινωνική Συνοχή επιβάλλεται δεν χωράνε αμφισβητίες, δεν χωράνε άλλες αλήθειες παρά μόνο η μία και μοναδική: η Αλήθεια του Κράτους και του Κεφαλαίου. Αυτή την Αλήθεια αμφισβητούσαν με τους αγώνες τους οι καταληψίες.

Ο Αλέξης Μινωτής αναφερόμενος στην Μαρία Κάλλας είχε πει: “Όταν πια έπαψε να κυριαρχεί στη φωνή της, έχασε όλο το θάρρος της ζωής, μαράθηκε». Αυτό, λοιπόν, το θάρρος για ζωή δεν θα μας το πάρουν, δεν θα μας οδηγήσουν, όπως διακαώς επιθυμούν, στον μαρασμό. Ενάντια στην κοινωνική συ(νε)νοχή της σιωπής, οι φωνές μας θα τους τσακίσουν!

Θα νικήσουμε!

Ως ένα από τα κομμάτια του παζλ της κατάληψης Σκαραμαγκά παλέψαμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια σε κάθε εξουσία, ενάντια σε κάθε άρχοντα και ενάντια σε κάθε κοινωνική σχέση που διαμεσολαβείται από το κράτος και το κεφάλαιο.

Τίποτε δεν τελείωσε, η Σκαραμαγκά ανήκει στον κόσμο του αγώνα και θα την πάρουμε πίσω!

Χορός της Καρμανιόλας

Ετικέτες αλληλεγγύη, ανακοινώσεις, εκκένωση, επίθεση, καταλήψεις, καταστολή, σκαραμαγκά

αλληλεγγύη στις καταλήψεις, αλληλεγγύη στον κόσμο του αγώνα

11:49 π.μ. |

Επεξεργασία ανάρτησης

«Κανένα εμπόδιο δεν μας σταματά, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη» διατυμπάνιζε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, απευθυνόμενος «στη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας...τους νοικοκυραίους». Με την επισήμανση, προφανώς, ότι «δεν θα σταματήσουμε αν δεν τελειώσουμε αυτά που αρχίσαμε». Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι δεν συστρατεύονται στην «εθνική προσπάθεια», δε βάζουν πλάτη για να «βγει η Ελλάδα από την κρίση», δεν πείθονται από τα κούφια λόγια του «οι Έλληνες ενωμένοι μπορούν». Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι προσπαθούν να «ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη» όπως δήλωσε ο υπουργός δημόσιας τάξης Δένδιας μετά την εκκένωση της Villa Amalias. Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι διασαλεύουν την κοινωνική συνοχή που τεχνουργεί, υπό το δόγμα «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», η ιερή φάλαγγα του Νόμου και της Τάξης.

Αυτό που έχει τροχιοδρομηθεί από τα ιερατεία του νεοφιλελευθερισμού και τα οποία φωνασκούν ότι τίποτα δεν τους σταματά, δεν είναι άλλο από την «κάθαρση», προκειμένου να ξεκινήσει απρόσκοπτα ο καινούριος κύκλος της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Μια «κάθαρση» που έρχεται ως επιμύθιο, ως ο επίλογος στο μύθο που έχει παρουσιαστεί από την κυριαρχία αναφορικά με τα αίτια της πολυεπίπεδης κρίσης που διατρέχει τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Ο στόχος της «κάθαρσης» διττός. Αφενός με υλικούς όρους, μέσα από το ξεσκαρτάρισμα του πλεονάζοντος εργατικού πληθυσμού στον ελλαδικό χώρο, κατά το σχέδιο «εκκαθάρισης» μεταναστών Ξένιος Ζεύς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εν συνεχεία, σε επίπεδο συμπεριφορών, νοοτροπιών και λογικών που είτε αποκλίνουν είτε παρεκκλίνουν από αυτό που επιτάσσει «η κρίσιμη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα».

Σε αυτό το σημείο είναι που έρχεται και εφάπτεται, σε έναν πρώτο χρόνο, η χρησιμοποίηση της λέξης «ανομία». Στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρισκόμαστε, όποιος παρεκκλίνει από το μονόδρομο που έχει χαραχτεί εις βάρος των ζωών μας εδώ και τρία χρόνια, όποιος αμφισβητεί, όποιος αντιστέκεται στη Μια και Μοναδική Αλήθεια του κράτους και του κεφαλαίου, θα αντιμετωπίζεται ως εκτός νόμου, ως ά-νομος, δεχόμενος την άγρια καταστολή από τους -ένστολους και μη- φρουρούς του νόμου και της τάξης.

Από τις δηλώσεις του, τότε υπουργού υποδομών, Ρέππα για «χώρα με ταυτότητα ανομίας» σχετικά με την άρνηση πληρωμών διοδίων και εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Από το σπάσιμο της απεργίας στη Χαλυβουργία μέχρι την αντίσταση των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και τις δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης Δένδια ότι «όπως και στη Χαλυβουργία, έτσι και σε κάθε άλλη υπόθεση η νομιμότητα θα επιβληθεί» καθώς «η χώρα έχει αρχίσει να διολισθαίνει σε καθεστώς πλήρους ανομίας». Από το σπάσιμο της κατάληψης των εργολαβικών υπαλλήλων στο ΑΠΘ και τις «σκηνές ανομίας και χουλιγκανισμού» που είχαν παρατηρηθεί. Από την εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias, την κατάλυση του ασύλου του Οικονομικού Πανεπιστημίου και την επιδρομή των μπάτσων σε στέκια αριστερών παρατάξεων, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ και τον ραδιοφωνικό σταθμό 98FM, την εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά μέχρι την εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη. Τα γνωστά σε όλους μας πλέον ως «εργαστήρια ανομίας». Γιατί πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί το γεγονός ότι στην υπόθεση του κυκλώματος για την οργάνωση και διακίνηση ναρκωτικών στο Βόλο, ο Δένδιας μιλούσε για παρανομία και όχι ανομία;

«Θα τα καταφέρουμε με τη βοήθεια του Θεού!

Γιατί βρισκόμαστε όλοι σήμερα

σε πόλεμο επιβίωσης.

Κι όπως ξέρετε, στα χαρακώματα δεν

υπάρχουν άθεοι. Όλοι προσεύχονται!»

Α. Σαμαράς, ΔΕΘ 2011

Πέραν αυτού, η ταύτιση της «ανομίας» με το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα, σε έναν δεύτερο χρόνο, έρχεται να επιτελέσει και την άλλη λειτουργία της. Ανομία αυτή τη φορά όχι αναφορικά με την απουσία του νόμου, αλλά ανομία ως σύγκρουση αξιών και αρχών. Ο λόγος περί «δυνάμεων ανομίας και χάους» παρουσιάζει τις καταλήψεις ως Κυκλώπεια Γη χωρίς ίχνος κοινωνικής οργάνωσης και τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές ως άγριους, μωρούς, παιδιά, άμυαλους, μαλακισμένα, και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του καθενός. Η αλληλεγγύη, η ισότητα, η αυτοοργάνωση, η συλλογική διαχείριση αναγκών και επιθυμιών, ως βασικές αξίες που διαπερνούν το εν λόγω κίνημα παραγκωνίζονται σκοπίμως από τον κυρίαρχο λόγο.

Και πως να μην παραγκωνίζονται οι συγκεκριμένες αξίες, όταν η νεοφιλελεύθερη ορθολογικότητα, λειτουργώντας με όρους πολιτικής αλήθειας, εξυμνεί ως καταστατική αρχή κίνησης της κοινωνίας τον ανταγωνισμό. Όταν στο πλαίσιο της ικανοποίησης των ατομικών συμφερόντων, ο πόλεμος εναντίον όλων γίνεται καθεστώς. Όταν η κοινωνική ανισότητα παρουσιάζεται ως έμφυτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και όχι ως απότοκο ενός συστήματος βασισμένου στην εκμετάλλευση. Όταν η «αλληλεγγύη» εντός του καπιταλισμού λογίζεται ως οίκτος ή ως φιλανθρωπικό έργο «σημαινόντων» κυρίων και «σημαινουσών» κυριών. Όταν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής παρουσιάζεται ως το ιστορικό και αναπόδραστο παρόν μας.

Η ομογενοποίηση διαφορετικών χαρακτηριστικών και κοινωνικών ομάδων (οροθετικές/παρεμπόριο/μετανάστες/εργαζόμενοι/κάτοικοι/καταλήψεις/αναρχικοί-αντιεξουσιαστές) υπό τον ασαφή τίτλο ανομία, αποσκοπεί προφανώς στην απονοηματοδότηση των περιεχομένων των διαφόρων αγώνων και των αιχμών που ο καθένας από αυτούς θέτει. Συντελεί ωστόσο και σε μια άλλη ταυτόχρονη διαδικασία.

Στην ολοκλήρωση της «κάθαρσης» των παθημάτων μας, αυτών των φοβερών, μιαρών και ελεεινών συμπεριφορών, των μικροσυμφερόντων και των συντεχνιακών διεκδικήσεων –κόντρα προφανώς στο «γενικό/εθνικό» καλό- «που μας έφεραν ως εδώ». Σε μια συγκυρία που μυρίζει μπαρούτι, όπου τα πάντα μπορούν να κινηθούν από το αδύνατο στο αναπόφευκτο χωρίς καν να σταματούν στο απίθανο, το κράτος μας εγκαλεί σε ομολογία νομιμοφροσύνης απέναντί του. Εγκαλούμαστε να αναγνωρίσουμε τα ανεκτά -και διαρκώς μεταβαλλόμενα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης- δημοκρατικά όρια των μελλοντικών μας αντιδράσεων από τη μια, και το κράτος ως τον μοναδικό εγγυητή της νομιμότητας και της κοινωνικής ειρήνης από την άλλη.

ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή...

Στο πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού, το κυνήγι του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου συνιστά δίωξη πολιτικών θέσεων και πεποιθήσεων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η δίωξη δεν περιορίζεται επ' ουδενί μόνο στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αλλά κλείνει το μάτι σε όλους όσοι παρεκκλίνουν από τη κυρίαρχη λογική.

Σε αυτή τη συνθήκη, της σαρωτικής και πολυδιάστατης επέλασης του κεφαλαίου, δεν έχουμε παρά να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στην εξατομίκευση, στην εκμετάλλευση, στην εξαθλίωση και στη μιζέρια που αυτός ο γαμημένος κόσμος παράγει και αναπαράγει. Μέσα από αυτή τη διαρκή πάλη δομούνται οι σχέσεις ισότητας, οι σχέσεις αλληλεγγύης, οι σχέσεις κοινοκτημοσύνης. Μέσα από αυτή τη διαρκή πάλη οι αξίες της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της συλλογικοποίησης των αναγκών μας αποτελούν τους συντακτικούς κανόνες πάνω στους οποίους δομείται η πρότασή μας για ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Στο δρόμο για την κοινωνική και ταξική επανάσταση, φωνάζουμε δυνατά:

Τα πάντα μας ανήκουν.

Τα θέλουμε όλα και για όλους

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Αλληλεγγύη στον κόσμο του αγώνα

Χορός της Καρμανιόλας

Ετικέτες αλληλεγγύη, εκκένωση, επίθεση, καταστολή, Κείμενο, σκαραμαγκά, villa αμαλίας

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

2η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

4:14 μ.μ. |

Επεξεργασία ανάρτησης

Θέλουμε τα πάντα για όλους και τα θέλουμε τώρα… κι αυτό δεν αποτελεί αίτημα, αλλά το σημείο συνάντησης ολόκληρης της τάξης των καταπιεσμένων, το ιστορικό μας ραντεβού.

2^Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

(Αναφορικά με την εκκένωση της επανακατάληψης της Villa Amalias και της Κατάληψης Σκαραμαγκά στις 09/01/12)

Περίεργα παιχνίδια παίζονται τις τελευταίες μέρες στις πλάτες μας. Το λεγόμενο σκάνδαλο της «Λίστας Λαγκάρντ» δεν είναι τίποτα μπροστά στη ρεμούλα και τη διαφθορά που κυριαρχεί διαχρονικά στους κύκλους αστών, καναλάρχων, πολιτικών και τραπεζιτών. Και η απόφασή της πολιτικής εξουσίας να πατάξει την «ανομία» και να «εφαρμόσει-το-νόμο» μας ακούγεται όχι μονάχα υποκριτική, αλλά κυρίως πολύ-πολύ επικίνδυνη… ο σύγχρονος Ολοκληρωτισμός είναι εδώ.

Την ώρα που η πολιτική εξουσία διαπραγματεύεται το νέο τρόπο που θα μας αφαιμάξει φέρνοντας στη Βουλή ακόμη ένα φορο-ληστρικό νόμο, υπό τη δαμόκλεια σπάθη της «εθνικής χρεοκοπίας» μας εγκαλεί σε συμμόρφωση και στρατιωτική υποταγή. Ε όχι λοιπόν!

«Εδώ είναι το σπίτι μας»

Στις 9/01/13 στις 8 το πρωί, 150 περίπου σύντροφοι και συντρόφισσες αποφάσισαν να επανακαταλάβουν το κτίριο της Villas Amalias που είχε εκκενωθεί στις 20/12/12 απελευθερώνοντάς το για 2 ώρες, ενώ λίγο αργότερα πραγματοποιείται συμβολική κατάληψη στα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ από άλλη ομάδα συντρόφων. Το αποτέλεσμα και των δύο κινήσεων ήταν η σύλληψη των 93 επανακαταληψιών με τη συμβολή των πάνοπλων ειδικών δυνάμεων της ΕΚΑΜ (αυτής που σε λίγο καιρό θα μας καταστέλλει «ειρηνικά» στις διαδηλώσεις) και την προσαγωγή των 50 καταληψιών της ΔΗΜΑΡ.

Λίγες ώρες αργότερα, κι ενώ αλληλέγγυοι/ες συγκεντρώνονται στη ΓΑΔΑ και στο Πολυτεχνείο, η κατάληψή μας Πατησιών 61 & Σκαραμαγκά περικυκλώνεται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και στη συνέχεια, στις 3 το μεσημέρι, πραγματοποιείται εκδικητική έφοδος των μπάτσων στο κτίριο. Την επόμενη μέρα μαθαίνουμε πως ο πρόεδρος του ΝΑΤ, Χρήστος Φωτίου, κατέθεσε την ημέρα της εκκένωσης μήνυση στη Αστυνομική Ασφάλεια Πειραιά δίνοντας το πράσινο φως για την επέμβαση. Τα «ειδησιογραφικά συνεργεία» της ΕΛ.ΑΣ καταγράφουν αποσπασματικές εικόνες από το εσωτερικό (άδεια μπουκάλια μπύρας και πυροσβεστήρες) και τις παραδίδουν ως βορά στα αρπακτικά των ειδήσεων των 8. Ο λάσπη τους δεν περιγράφεται!

Το έδαφος, φυσικά, είχε προετοιμαστεί από τα ΜΜΕ όλες τις προηγούμενες μέρες. Η αστυνομική εισβολή στη Βίλα Αμαλίας και την ΑΣΟΕΕ, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της σχολής και στον ρ/δ σταθμό 98 FM συνοδεύτηκε από ένα τεράστιο κύμα συκοφαντίας και απονοηματοδότησης της λειτουργίας των χώρων και των προταγμάτων που πρεσβεύουν. Η συκοφάντηση δεν είναι τωρινή συνθήκη. Ωστόσο είναι εμφανής η κρατική επιλογή: το πλήγμα στον κόσμο της αυτοοργάνωσης να είναι συντριπτικό.

Στο πλαίσιο αυτό, η κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά είχε βρεθεί μέσα σε λίγες μόνο ημέρες στα χείλη δεκάδων εντολοδόχων δημοσιογράφων και αναλυτών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Ενδεικτικό είναι το δημοσίευμα της ESPRESSO (29/12) που παρουσίαζε την εικόνα ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου και το τηλεοπτικό ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ με φόντο τις κραυγές περί την αξιοποίηση των δημόσιων κτηρίων, τι κι αν κάθονται και σαπίζουν γύρω στα 2000 κτήρια του δημοσίου.

Αλλά ας δούμε αυτήν την περιβόητη «αξιοποίηση του ακινήτου»

Το κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά καταλείφθηκε στις 19/03/09 από συντρόφους και συντρόφισσες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο χώρος παρέμενε εγκαταλελειμμένος από το 1999 για λόγους στατικότητας μετά το σεισμό της ίδιας χρονιάς, ενώ μέχρι τότε – κατά περιόδους – νοικιαζόταν από το ΝΑΤ το ισόγειο και άλλος ένας όροφος. Ακόμα και την «περίοδο της ανάπτυξης» δεν είχε γίνει καμία εξολοκλήρου συντήρηση και ανακατασκευή λόγω των υπέρογκων απαιτήσεων και των αυστηρών θεσμικών προϋποθέσεων (διατηρητέο κτίσμα) και για μία δεκαετία το κτίριο – στην κυριολεξία – ρήμαζε.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το ΝΑΤ [6565/23-11-10] η αντικειμενική αξία αγοραπωλησίας του το 2007 ήταν η μισή της εμπορικής (μίσθωση σε ιδιώτη). Επίσης σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, η τεχνική εταιρία ΒΙΠΕΤΒΑ στην μελέτη της αναφέρει πως:

«το κτίριο δεν αξιοποιείται ως έχει και απαιτούνται σημαντικές επεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους ορόφων του ισογείου καθώς και των εξωτερικών όψεων. […] Ως προωθητέα λύση προτείνεται, να παραμείνει το ακίνητο στην ιδιοκτησία του ΝΑΤ και να αυτοχρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση».

Επίσης «για τον πιθανό Ανάδοχο η απόδοση είναι οριακή εκτός αν καταστεί τεχνικά δυνατή και θεσμικά επιτρεπτή η επέμβαση στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις. […] Σε κάθε περίπτωση τα περιθώρια κέρδους είναι στενά (εφόσον μάλιστα συνυπολογιστεί και το ρίσκο της πιθανής μειωμένης εκμετάλλευσης σε κάποιες χρονικές περιόδους λόγω συνθηκών αγοράς).»

Τέλος «το ΝΑΤ δεν διαθέτει τις δομές για να εκμεταλλευτεί το κτίριο κατά τον καλύτερο τρόπο και θα αναλάβει έτσι σοβαρό ρίσκο.

Με το πρόσχημα της διάσωσης του ΝΑΤ, ο πρόεδρος Χρήστος Φωτίου επικαλείται την «αξιοποίησή» των ακινήτων. Όνειρα θερινή νυκτός, φυσικά, για ένα ταμείο το οποίο βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι υπό τις ισχυρές πιέσεις της τρόικας επιχειρείται η παραχώρηση των ακινήτων του ΝΑΤ στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να πουληθούν αργότερα σε τιμές ξεφτίλας. Οι δήθεν συνδικαλιστικές κορώνες του ΔΣ του ΝΑΤ που εναντιώνονται σε αυτό και τα περί ύπαρξης «αυτοτελούς υπηρεσίας του ΝΑΤ για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά δείγμα ανταγωνισμών για το ποιος θα «φάει τα φιλέτα». Τέλος, όσον αφορά το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, όλα αυτά ουσιαστικά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε ο Φωτίου να κλείσει το μάτι στον Καμίνη (βλ. αναπτυξιακό πλάνο «Αθήνα 2014»), στα κατασταλτικά σχέδια του Δένδια και τα ρατσιστικά του Μιχαλολιάκου.

Τι πραγματικά παίζεται πίσω από τις πλάτες μας;

Πέρα του προφανούς, όταν λέμε «πίσω από τις πλάτες μας» εννοούμε επίσης «κάτω από την Πατησίων». Ας εξηγήσουμε.

Αρχικά, θα σταθούμε σε μία απλή παρατήρηση που δυστυχώς μετά την 1^η εκκένωση της Villa Amalias δεν έχει επισημανθεί ικανοποιητικά. Από τις 20/12/12, μέρα που το κράτος αποφάσισε ανοιχτά να κηρύξει τον πόλεμο με τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο και τις καταλήψεις, στο site της Χρυσής Αυγής δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά! Τόσες μέρες κινηματικού αναβρασμού (έφοδος των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, στον αυτοοργανωμένο Ρ/Σ 98 FM, καθημερινές κινηματικές παρεμβάσεις κλπ.) και ούτε μία σπέκουλα από τους χρυσαυγίτες για την κυβέρνηση που «δεν-κάνει-καλά-τη-δουλειά-της», ούτε ένα σχόλιο για τους «άπλυτους» και τους «αναρχοσυριζαίους». Τίποτα! Εκτιμήσεις κάνουμε, δεν είμαστε μάντεις, αλλά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Η προσπάθεια επίθεσης του κράτους στον α/α χώρο είναι άλλη μία πράξη συνεργασίας μεταξύ κυβέρνησης-Καμίνη-Χρυσής Αυγής. Και ο στόχος όπως πάντα είναι διπλός: οικονομικός και ιδεολογικός.

Ας δούμε το πρώτο σκέλος.

Οι αστυνομικές επιχειρήσεις σε Villa Amalias, ΑΣΟΕΕ, Σκαραμαγκά έχουν ως κοινό γεωγραφικό τόπο τον άξονα της λεωφ. Πατησίων. Ήδη, την ίδια μέρα της εκκένωσης της Σκαραμαγκά (09/01/13) ο Δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης και ο Περιφερειάρχης Αττικής Γ. Σγουρός υπέγραψαν την έναρξη υλοποίησης του Αναπτυξιακού Προγράμματος για την Αθήνα ύψους 35.5 εκατομμυρίων ευρώ! Και όπως είναι λογικό κάθε επενδυτής χρειάζεται την ασφάλειά του από τα «φρικιά» και τους αντιφασίστες. Φυσικά, για να ωραιοποιηθεί το πρόγραμμα χρειάζεται λίγη «πρασινάδα» βιοκλιματικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, αναπλάσεις πλατειών, αποχετευτικό δίκτυο είναι μερικά από τα έργα που επικαλείται η δημαρχάρα για να μας πείσει για το «αγαθόν» των προθέσεών του. Να θυμηθούμε το «αγαθό» παρελθόν του αριστεριτζή νεοφιλελεύθερου Καμίνη;

Σχεδόν ένα χρόνο πίσω, ο Καμίνης, την πιο κρύα νύχτα του περσινού χειμώνα (01/02/12) έστειλε τα ΜΑΤ στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών για να εκκενώσουν με ξύλο τους αστέγους που προσπάθησαν να μπουν μέσα ώστε να γλιτώσουν από το πολικό ψύχος. Η ναζιστικής έμπνευσης απόφαση του Καμίνη να αναλάβει ο κατασταλτικός μηχανισμός για να δώσει τη λύση σ’ ένα κοινωνικό πρόβλημα όπως αυτό των αστέγων δεν ήταν η μοναδική. Το ίδιο συνέβη με τις οροθετικές ιερόδουλες, το ίδιο συνέβη με τα αστυνομικά πογκρόμ σε πιάτσες τοξικοεξαρτημένων. Οι εκλεκτικές συγγένειες του Καμίνη με τη Χρυσή Αυγή εντοπίζονται σε ένα ακόμη παράδειγμα άξιο της ανθρωπιάς τους: στις 29/11/12, ο Δήμαρχος μάς ανακοινώνει πως ξηλώνει τα παγκάκια στην πλ. Κλαύθμωνος ώστε να μην κοιμούνται οι άστεγοι και «για να μπορεί το κέντρο της Αθήνας να θυμίζει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα». Τι να σχολιάσουμε… Και το Βερολίνο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης [1] το 1936, ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ήταν!

Ανάπτυξη δε θέλετε; Φάτε ναζισμό!

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο δεύτερο σκέλος, το ιδεολογικό.

Ο Καμίνης πέραν από τις καταλήψεις, μισεί θανάσιμα κάτι ακόμη: τις διαδηλώσεις. Οι πρωτοβουλίες του για αναθεώρηση των συνταγματικών άρθρων περί των δημοσίων συναθροίσεων δίνουν και παίρνουν, κάτι που φυσικά δε θα μπορούσε να αφήνει δυσαρεστημένους τους χρυσαυγίτες. Απώτερος στόχος της «κρυφής» συνεργασίας κυβέρνησης-Καμίνη-Χρυσής Αυγής είναι η εμπέδωση του «κοινού εχθρού»: των αγωνιζόμενων, των αντιστεκόμενων, όσων δεν θέλουν να σκύψουν το κεφάλι τους. Η Villa Amalias, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ, ο αυτο-οργανωμένος Ρ/Σ 98 FM, η συνέλευση και οι κοινοί αγώνες μεταναστών μικροπωλητών/αλληλέγγυων στην ΑΣΟΕΕ και η κατάληψη Σκαραμαγκά αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι εστίες αντίστασης αποτελούν αγκάθια κάθε εξουσίας και πρέπει πάση θυσία να χωνευτεί καλά στην κοινή συνείδηση ότι το να μη στέκεσαι σούζα στις στρατιωτικές προσταγές κράτους και αφεντικών είναι «παράνομο», «άνομο» άρα έγκλημα.

Η ιδεολογική και πρακτική σύμπλευση κράτους, δημοτικής αρχής και ΧΑ όπου ο ένας αλληλοσυμπληρώνει τον άλλο πλέον «βγάζει μάτι»: από τη μία οι νεοναζί πιέζουν το πολιτικό φάσμα προς την εμπέδωση της ατζέντας τους και από την άλλη μετατοπίζεται συνεχώς η κεντρική πολιτική γραμμή προς ακροδεξιές θέσεις και πρακτικές ενσωματώνοντας/νομιμοποιώντας τους νεοναζί. Σε γενικές γραμμές το πολιτικό σύστημα ζέχνει εθνικισμό, ρατσισμό, ομοφοβία, συνωμοσιολογία, νεοφιλελευθερισμό, ολοκληρωτισμό. Ο ναζισμός έχει έρθει για να μείνει;

Τέλος, όσον αφορά τις καταλήψεις, η εκτίμηση των πραγμάτων λέει το εξής απλό: αυτό που πλέον έχει ξεκινήσει επίσημα ως δουλειά της αστυνομίας, θα συνεχιστεί ως «νυχτοκάματο» των φασιστών χρυσαυγιτών.

Αντιγράφουμε από παλιότερο κείμενό μας αναφορικά με το κέντρο της Αθήνας και τα ρατσιστικά πογκρόμ στο 6^ο Διαμέρισμα Αθήνας:

[…] Το ζήτημα δεν είναι η λύση κάποιου προβλήματος, αλλά η κατασκευή μίας νέας χωροθέτησης, η κατασκευή νέων ειδικών ζωνών όπου οι πληθυσμοί (ασχέτως αλλοδαπής ή ημεδαπής καταγωγής) θα επιβιώνουν περιθωροποιημένοι υπό ένα καθεστώς πλήρους κοινωνικής εξαίρεσης. Οι μετανάστες είναι η αρχή και ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση: δίχως χαρτιά, δίχως εργασιακά δικαιώματα, σε απόλυτη εργασιακή επισφάλεια, τρομοκρατία στο δρόμο, στη γειτονιά, στο σπίτι… Οι ζωές τους συγκροτούνται στη βάση ενός «ορίου» που ξεπερνά τα συνήθη «κοινωνικά περιθώρια». Οι ζωές τους βρίσκονται στην «κόψη του ξυραφιού»· μεταφορικά και κυριολεκτικά!
Είναι οι μοντέρνες φυλακές που μας έχουν ετοιμάσει για τις γειτονιές μας. Είναι οι «μικρές» χούντες με συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό, είναι τα άτυπα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στο κέντρο της Αθήνας με ανθρωποφύλακες τους χρυσαυγίτες. Και σε αυτές τις ζώνες, ο «ξένος» δε θα είναι μονάχα ο εθνοτικά διαφορετικός, ο μετανάστης ή ο πρόσφυγας. Θα είναι επίσης ο άστεγος, η τοξικοεξαρτημένη, η εκδιδόμενη, ο άνεργος, η κομμουνίστρια, ο αναρχικός, ο ομοφιλόφιλος, η λεσβία… Όποιος δε θα είναι με το μέρος του τραμπούκου Παναγιώταρου και τη δολοφονική συμμορία του, θα βαφτίζεται «αλβανική κωλοτρυπίδα» και θα οδηγείται στο Άουσβιτζ. Όποιος δε θα χωράει στο νέο εθνικό «εμείς», όποιος δε θα ταυτίζει το συμφέρον του με το εθνικό συμφέρον του λευκού-έλληνα-άντρα θα «εξοστρακίζεται» και θα εκτίθεται άμεσα στον κίνδυνο του θανάτου. Όπως τότε.

Οι μέρες των ταραχών έχουν ήδη φτάσει! Σκοπός Κράτους και Χρυσής Αυγής (ως συστημικής εμπροσθοφυλακής) είναι να εγκληματοποιήσουν τους κοινωνικούς αγώνες προβληματικοποιώντας τις καταλήψεις δημοσίων ή ιδιωτικών κτιρίων. Γιατί κατάληψη δεν είναι μονάχα η Villa Amalias και η Σκαραμαγκά. Κατάληψη κάνει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, κατάληψη κάνουν οι ασφαλισμένοι του ΝΑΤ. Κατάληψη κάνουν οι μαθητές, οι φοιτητές, οι συνελεύσεις γειτονιάς. Κατάληψη ήταν και το Πολυτεχνείο του 1973. Κατάληψη έκαναν οι εργάτες γης των ισπανικών κολλεκτίβων του μεσοπολέμου, κατάληψη θα κάνουν οι εργάτες που θα απαλλοτριώσουν το εργαστάσιο από τα αφεντικά.

Στοχοποιούν τις καταλήψεις γιατί…

η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα. Είναι το περιεχόμενό του. Είναι η απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Και οι οριζόντιες-αντιιεραρχικές συνελεύσεις τους δεν είναι απλά μέσο λήψης αποφάσεων. Είναι το περιεχόμενο της αυτοοργάνωσης. Είναι οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, όσα δεν ελέχθησαν και περιμένουν να ειπωθούν.

Οι (άδολοι) υπερασπιστές της Δημοκρατίας

Σαμαράς, Δένδιας, Βορίδης, Γεωργιάδης, Μιχαλολιάκος… Θα δυσκολευόμασταν πάρα πολύ αν έπρεπε να αποφασίσουμε ποιος από όλους αυτούς είναι στις μέρες μας ο καλύτερος υπερασπιστής της δημοκρατίας. Οι ομιλίες τους «ματώνουν» τα μυαλά μας: «Κατάληψη; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» τσιρίζει ο Άδωνις. «Απεργία; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» γκαρίζει ο Σαμαράς. «Αντισυγκέντρωση; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» ξεσπαθώνει και η κουράδα ο Μιχαλολιάκος… «Villa Amalias; Θα αποδοθεί στο δημόσιο για να αξιοποιηθεί. Αυτό είναι το δημοκρατικό!» διατρανώνει ο Καμίνης (ποιο δημόσιο, αυτό που ξεπουλάνε κοψοχρονιά;).

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που υπερασπίζονται σήμερα τη Δημοκρατία, στην ουσία υπερασπίζονται ένα αυταρχικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η σημερινή τρικομματική ακροδεξιά κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις του ’50-’60. Και το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα; Η συγκυβέρνηση έχοντας ως πολιτική «πλάτη» στα δεξιά την (άλλοτε εκτός φάσματος) ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, μπορεί να κινείται άνετα σε ένα ευρύ πεδίο – από κεντροδεξιά έως τέρμα-ακροδεξιά – και να εμφανίζεται παρόλα αυτά ως «κέντρο». Η μετατόπιση του πολιτικού άξονα της χώρας προς τον ολοκληρωτισμό φαίνεται σα να είναι «απόφαση κεντρική»… και «λύση τελική».

… και οι υπονομευτές της

Το ανταγωνιστικό κίνημα τα τελευταία 3 χρόνια, δυστυχώς, δίνει μάχες οπισθοχώρησης. Τα αφεντικά συνεχώς κερδίζουν χώρο και ταυτόχρονα μας περιγελούν εγκαλώντας μας για διάφορα πράγματα: «μαζί τα φάγαμε», είσαστε τεμπέληδες, είσαστε άνομοι, είσαστε ανεύθυνοι. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι πρώτα στους εαυτούς μας και μετά σε αυτούς: δε θα δεχτούμε καμία υπόδειξη από το κράτος, τα αφεντικά και τους φασίστες.

Δεν κάνουμε διάλογο μαζί τους.

Δεν είμαστε αντιπολίτευση, ούτε κάνουμε αντιπολίτευση.

Ως πότε δηλαδή θα ανεχόμαστε τα διλήμματα που θέτει η πολιτική εξουσία υπό τη καθοδήγηση του κεφαλαίου;

Ως πότε θα ανεχόμαστε να νιώθουμε υπόλογοι για την δυσλειτουργία του κεφαλαίου;

Δεν θα κάτσουμε να βρούμε καμία λύση για το πώς θα μας εκμεταλλεύονται τα αφεντικά αποδοτικότερα τα επόμενα τριάντα χρόνια.

Ούτε θα κάνουμε υποδείξεις για το πώς θα διαχειριστούν το χρέος τους.

Ήρθε η ώρα να θέσουμε εμείς τα ερωτήματα και τις απαντήσεις.

Και κυρίως να τους πούμε πως τα θέλουμε όλα και για όλους.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

Η χρόνια εγκατάλειψη του κτιρίου από το ΝΑΤ και η απόφασή του Φωτίου να θυμηθεί «την ιστορικότητά του» μετά από 3 1/2 χρόνια κατάληψης αποδεικνύει το μέγεθος τη υποκρισίας. Η κατάληψή του από εμάς έφερε την πραγματική και μοναδική αξιοποίησή του, τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με τη βοήθεια συντρόφων πολιτικών μηχανικών αναλάβαμε την αποκατάσταση των βλαβών διασφαλίζοντας παρόλα αυτά το μίνιμουμ: οι τεχνικές ανάγκες του να μην υπερβαίνουν τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και χρήσεις. Η δική μας επένδυση είναι βαθιά πολιτική και δε χρειάζεται να φορά το μανδύα μίας τεχνικής «επιστημονικοφανούς» αρτιότητας. Έτσι με μεράκι, προσοχή και με τα χέρια εκατοντάδων αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων, μετά από αμέτρητες «εργατοώρες» δημιουργικότητας, ξεκίνησε η λειτουργία του ως αυτοοργανωμένο πολιτικό εγχείρημα και κοινωνικός χώρος. Η μέρα που μπήκαμε στο κτίριο ήταν μία μέρα απελευθέρωσής του. Ήταν η στιγμή που οι επιθυμίες μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας βρήκαν σπίτι να φωλιάσουν. Ήταν η μέρα που το κτίριο στη γωνία της Σκαραμαγκά σταμάτησε να έχει «ιδιοκτήτη» και έγινε κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η διαχείριση του κτιρίου γίνεται από την οριζόντια και αντιιεραρχική συνέλευση της κατάληψης. Το κόστος των εξόδων καλύπτεται αποκλειστικά από την ελεύθερη συνεισφορά των συντρόφων/ισσών που συμμετέχουν στη συνέλευση και των διάφορων εγχειρημάτων που στεγάζονται. Στους χώρους της κατάληψης παρουσιάζονται πολιτικές εκδηλώσεις, δραστηριοποιούνται πολιτικές ομάδες που πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους, ομάδες αυτομόρφωσης, ομάδα μαθημάτων ελληνικών σε μετανάστες, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, στεγαστική κολλεκτίβα ενώ επίσης στεγάζονται υποδομές όπως δανειστική βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, ξυλουργείο, αίθουσα Η/Υ, αίθουσα χορού και πολεμικών τεχνών, εργαστήριο ραπτικής, πίστα αναρρίχησης κα.

Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε όλοι και όλες, τα παραπάνω είναι η δική μας προσφορά στη «δέσμη μέτρων ενάντια στην πτώχευση». Οι κοινότητες αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις, αποτελούν τους τρόπους αντίστασης απέναντι στην επιχειρούμενη εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν οι κρατικοί-καπιταλιστικοί σχεδιασμοί. Οι στεγαστικές καταλήψεις, οι αυτο-οργανωμένοι κοινωνικοί χώροι, οι πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα χαριστικά παζάρια, οι συλλογικές κουζίνες και μύριες ακόμα πρακτικές αυτο-οργάνωσης της ζωής είναι ο τρόπος μας να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα. Η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, αποτελεί τη μόνη λύση ενάντια στον εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τα προβλήματα των εργαζομένων δε θα λυθούν μέσα από την παραίτηση ή τον συντεχνιακό ανταγωνισμό. Να σπάσουμε το φόβο και να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι οργανώνοντας την αντίστασή μας με όπλα την αυτό-οργάνωση και την αλληλεγγύη. Για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Για την κοινωνική επανάσταση.

…

Σε πείσμα των καιρών θα παραμείνουμε εδώ. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε, να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε. Τα σπίτια μας, η Villa Amalias και η Σκαραμαγκά θα παραμείνουν για πάντα κατάληψη. Θα παραμείνουν οι απελευθερωμένοι χώροι από τους έννομους αστικούς καταναγκασμούς. Από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Διότι αυτοί είμαστε.

Είμαστε οι άνομοι, οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές.

Η ΒΙΛΛΑ ΚΑΙ Η ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 93 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ VILLAS AMALIAS

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/1 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 12.00

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

11/01/12

[1] Με την ίδρυση των στρατοπέδων συγκέντρωσης το 1933, ο Χίτλερ φυλάκισε μαζικά ανθρώπους που χαρακτηρίζονταν από το καθεστώς ως «ακοινώνητοι» [Asoziale] και αποτελούσαν πρόβλημα για την καθαρότητα της φυλής και αντιπαραγωγικοί για την οικονομική ανάπτυξη του έθνους: άστεγοι, αλκοολικοί, ιερόδουλες, ψυχικά ασθενείς και ανάπηροι, φυγόστρατοι και ειρηνιστές.

Ετικέτες αλληλεγγύη, ανακοινώσεις, καταλήψεις, καταστολή, σκαραμαγκά, villa αμαλίας

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΑ Χαλκιδικής, Τρίτη 15 Ιανουαρίου

3:02 π.μ. |

Επεξεργασία ανάρτησης

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

στο πλευρό του ανυποχώρητου αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στην καταστολή και τα σχέδια του κράτους και της Ελληνικός Χρυσός (θυγατρική της πολυεθνικής Eldorado Gold) για την εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στα δάση του όρους Κάκκαβος και τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής, στο βωμό της ανάπτυξης.

Τρίτη 15 Γενάρη 2013 - Συγκέντρωση 5 μ.μ., πλατεία Πανόρμου (σταθμός Μετρό)

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Συντονιστική συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής

Ετικέτες αλληλεγγύη, Αφίσα, ΒΑ Χαλκιδική, πορεία

Πορεία αλληλεγγύης στη Villa Αμαλίας

2:52 π.μ. |

Επεξεργασία ανάρτησης

Ετικέτες αλληλεγγύη, καταλήψεις, καταστολή, πορεία, σκαραμαγκά

2:48 π.μ. |

Επεξεργασία ανάρτησης

Η Villa Amalias είναι το «μεγάλο σπίτι» όλων μας

Την Πέμπτη 20/12/2012 στις 7 το πρωί πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση εισβολής στην κατάληψη Villa Amalias, στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέϋδεν. Κατά τη διάρκεια της πολύωρης επιχείρησης συλλαμβάνονται 8 συντρόφισσες και σύντροφοι από τη Villa και τους αποδίδονται βαριές κατηγορίες, ενώ παράλληλα προσάγονται 7 σύντροφοι, που επιχείρησαν να παρέμβουν στο δήμο Αθηναίων καθώς και 4 αλληλέγγυοι την ώρα που προσέγγιζαν το χώρο της κατάληψης και στη συνέχεια αφήνονται ελεύθεροι. Το κτίριο σφραγίζεται και φρουρείται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Άμεσα πραγματοποιείται συγκέντρωση αλληλεγγύης απέναντι από το φρουρούμενο κτίριο από εκατοντάδες αλληλέγγυες-ους.

Η συγκεκριμένη κατασταλτική επέμβαση λαμβάνει κεντρικότατο χαρακτήρα από την πλευρά του κράτους, μέσω των δηλώσεων του υπουργού των μπάτσων Δένδια, ο οποίος πανηγύριζε για την αποκατάσταση της νομιμότητας ύστερα από πρωθυπουργική εντολή, σε ένα χώρο, που αποτελούσε για χρόνια «εστία ανομίας». Η ομογενοποίηση πολύ διαφορετικών χαρακτηριστικών και κοινωνικών ομάδων (παρεμπόριο, «παράνομοι» μικροπωλητές, μετανάστες, οροθετικές, καταλήψεις, αναρχικοί/αντιεξουσιαστές) κάτω από το γενικόλογο τίτλο ανομία δεν επιχειρεί τίποτα άλλο από το να διασπείρει μαζικά κοινωνική σύγχυση και να προλειαίνει το έδαφος, ώστε να επεμβαίνει, να καταστέλλει και να ισοπεδώνει ο «εγγυητής» της νομιμότητας και της κοινωνικής ειρήνης, που ονομάζεται κράτος. Πιστός αρωγός σε αυτές τις κινήσεις είναι και ο δήμος Αθηναίων (πλέον ιδιοκτήτης του κτηρίου) με δήμαρχο τον θιασώτη της καταστολής, της τάξης και της ασφάλειας Καμίνη. Στο σχεδιασμό του δήμου περιλαμβάνεται η αποστείρωση του κέντρου της Αθήνας από κάθε κίνηση και χειρονομία, στο πλαίσιο του ευρύτερου σχεδιασμού για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου'' που διασαλεύουν την «ομαλότητα» και η μετατροπή του σε ζώνη εμπορευματοποίησης και κατανάλωσης. Γι' αυτούς τους λόγους συνάπτονται συμφωνίες για μικτές ομάδες δράσης της ΕΛ.ΑΣ με τη δημοτική αστυνομία, ενώ παράλληλα μπαίνουν στο στόχαστρο οι καταλήψεις (βλ. Δημοτική αγορά Κυψέλης) και τα αναρχικά/αντιεξουσιαστικά εγχειρήματα της περιοχής.

Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να ειδωθούν έξω από το πρίσμα της διαρκούς όξυνσης της συστημικής κρίσης, η οποία συνοδεύεται από τη σκληρότερη κοινωνική και ταξική επίθεση, που έχει εξαπολύσει η κυριαρχία εδώ και δεκαετίες, με συνέπεια την ύπαρξη εκατομμυρίων ανέργων, την ισοπέδωση εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων, τις 2.500 αυτοκτονίες στους καιρούς του μνημονίου και τη γενικευμένη κατάθλιψη. Για να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη πολιτική έχει επιστρατευτεί η μετάβαση στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, όπου κάθε φωνή και πρακτική αντίστασης επιχειρείται να χτυπιέται από το κράτος και τους ένστολους φρουρούς του. Ένα κοινό κατασταλτικό νήμα ενώνει τις επιθέσεις σε κάθε απεργιακό και διεκδικητικό αγώνα. Σε κάθε αμφισβήτηση των κυριαρχικών σχεδιασμών για την καπιταλιστική ανάπτυξη όπως ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής. Σε κάθε απόπειρα αντίστασης στα σχέδια κοινωνικής και ταξικής λεηλασίας. Σε κάθε επέμβαση των μπάτσων όταν εκτυλίσσονται επιθετικές κινήσεις προς τους ναζί της χρυσής αυγής, οι οποίοι συνδράμουν στη μετατόπιση των κεντρικών πολιτικών επιλογών προς τα ακροδεξιά.

Η εκκένωση της Villa Amalias έρχεται να ακολουθήσει μια σειρά από κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοργανωμένους χώρους (που περιλαμβάνουν εισβολές, εκκενώσεις, εμπρηστικές επιθέσεις) αλλά αποκτά αναμφίβολα ένα κεντρικό χτύπημα με ιδιαίτερο συμβολισμό από την πλευρά του κράτους στην «καρδιά» του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος και επιχειρεί να εκπέμψει ένα μήνυμα φόβου, προς κάθε αντιστεκόμενο και αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Και για αυτό το λόγο η υπεράσπιση της βίλλας είναι υπόθεση όλων μας.

Η Villa Amalias δεν είναι απλά μια ιστορική αντιεξουσιαστική κατάληψη. Είναι μια εστία από την οποία ξεπηδούν και διαχέονται οι αξίες της αυτοργάνωσης, της αντίστασης, της ρήξης με το υπάρχον και της αλληλεγγύης. Είναι ο χώρος, ο οποίος στεγάζει τα όνειρα, τις ελπίδες και τις επιθυμίες κάθε ανθρώπου και κοινωνικού κομματιού, που εναντιώνεται στον πολιτισμό της εξουσίας και της εκμετάλλευσης. Αποτελεί για πάνω από δύο δεκαετίες κοιτίδα της αντιεξουσιαστικής και αντιεμπορευματικής έκφρασης, μέσα από την οργάνωση εκατοντάδων συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων και εκδηλώσεων. Είναι χώρος επικοινωνίας και πολιτικής ζύμωσης για το αναρχικό κίνημα. Φιλοξενεί σημαντικότατες κινηματικές υποδομές, με τη στέγαση της τυπογραφικής κολεκτίβας Ρότα, τον συναυλιακό χώρο, το αντιεμπορευματικό καφενείο. Αποτελεί ένα «προπύργιο» στο κέντρο της Αθήνας απέναντι στο ρατσισμό, τις προσπάθειες κοινωνικού εκφασισμού και τη δράση των φασιστοειδών που ως συστημική εμπροσθοφυλακή επιχειρούν να μετατρέψουν τις γειτονιές του κέντρου, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, σε σύγχρονο απαρχάιντ.

Για τους λόγους αυτούς η κατάληψη της Villa Amalias έχει δεχτεί μια σειρά απο κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις, που περιλαμβάνουν εισβολές, εκκενώσεις και εμπρηστικές επιθέσεις. Ανάλογες επιθέσεις άλλωστε, έχουν δεχτεί πλήθος καταλήψεων και αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων. Ωστόσο, αναμφίβολα, η εισβολή στη Villa συνιστά ένα κεντρικό χτύπημα με ιδιαίτερο συμβολισμό απο την πλευρά του κράτους, στην ''καρδιά'' του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος και επιχειρεί να εκπέμψει ένα μήνυμα φόβου προς κάθε αντιστεκόμενο και αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Και γι’ αυτό το λόγο η υπεράσπιση της βίλλας είναι υπόθεση όλων μας.

Το κράτος με την επιλογή της εισβολής στη villa, πήρε την επιλογή για μια οξύτατη αντιπαράθεση με όλο τον κόσμο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και του αναρχικού κινήματος. Αυτή η επιλογή δεν θα περάσει χωρίς πολιτικό κόστος για το κράτος και η villa θα παραμείνει κατάληψη με κάθε κόστος.

Από το κατηλλειμμένο έδαφος της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις διοκώμενες/ους και τους συντρόφους/ισσες της βίλλας. Δεν είναι μόνες τους,δεν ειναι μόνοι τους. Τους συντροφεύουν όλοι οι αγωνιζόμενοι, όλοι οι άνθρωποι, που εμπνέονται από το όραμα της κοινωνικής απαλευθέρωσης.

Villa Amalias κατάληψη για πάντα

Αλληλεγγύη-Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων

Κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

Ετικέτες αλληλεγγύη, καταλήψεις, καταστολή, σκαραμαγκά

χορός της καρμανιόλας